maart 2014: ik ben terug in Malawi.
De nieuwe school met 3 klas lokalen en een lerarenkantoortje zijn klaar.
A new school with 3 classrooms and an office.

7 maart: Samen met Raphael zijn we voor het eerst naar het dorp gereden.  Het is vanaf Mangochi een uur met de auto rijden en daarna nog 10 kilometer langs een onverharde weg met veel gaten. De kinderen zitten nog op losse stenen op een zanderige grond. We bespreken met Alfred wat we gaan doen.  Het eerste plan is om de de muren te bepleisteren en de vloeren van beton te maken en bankjes in de klaslokalen te realiseren. En nieuwe schoolborden. Als we terug in Mangochi zijn gaan we meteen inkopen doen: verf, spijkers, krijt, borstels voor het schoolbord, cement ( wordt tijdelijk bewaard in een container op het erf van Raphael) . En we bestellen 6 stoelen bij de plaatselijke timmerman in Mangochi.  We gaan naar een goede vriend van Raphael om een paar oude banden te kopen die straks als schommels gebruikt kunnen worden.

Het is het einde van het regenseizoen.
Als de onverharde weg slecht begaanbaar is komt Joseph op de fiets naar Ulongwe.

Zo brachten we een keer 2 stoelen en cement naar Ulongwe omdat het de afgelopen nacht geregend had. Joseph stond volgens afspraak te wachten bij een bepaalde boom.  Er werden nog 3 fietsen gehuurd om de stoelen en cement naar het dorp te brengen. De fietsers krijgen elk 1000 kw. voor het werk.  Het is normaal dat fietsen hier gebruikt worden als “vrachtwagens”. Alfred heeft een brief mee gegeven aan Joseph.
Ook overleggen we dan over de toekomstige keuken. Raphael tekende met een stokje in het zand hoe de keuken er uit zou kunnen zien.

We hebben cement en een paar stoelen met een geleende pickup van vriend Andrew naar school gebracht.  Alfred heeft een timmerman in het dorp geregeld die tafels kan maken, zo hoeven we niet weer een pickup te regelen.
Ook wordt er met Alfred overlegd over de toekomstige keuken. Het nieuwe schoolbord komt hierbij goed van pas.

Klik op onderstaande foto’s voor een vergroting.

Omdat de kinderen vaak met een lege maag naar school komen krijgen ze maispap op school. Moeders koken om de beurt maispap. Dit doen ze nu tijdelijk in de keuken van Alfred en zijn vrouw. De eenvoudige keuken die naast de school stond is in november vorig jaar tijdens een flinke storm weggevaagd.
De maispap wordt verrijkt met suiker, zout en soja.


Deze foto van de eerste keuken heeft Raphael me gestuurd. Tijdens een flinke storm is deze in nov.2013 weggevaagd.
The first kitchen, destroyed by a storm in nov.2013

Deze keuken van Alfred en zijn vrouw wordt tijdelijk gebruikt om maispap in te koken.

Klik op onderstaande foto’s om te vergroten.

Als ouders het schoolgeld niet kunnen betalen, nemen de kinderen hout mee om de pap mee te kunnen koken.
When parents can not pay the schoolfees, the kids bring wood for cooking nsima.

Klik op onderstaande foto’s voor vergrotingen

 

Intussen worden er stenen gebracht voor het metselen van de bankjes.

De metselaars slapen samen onder dit muskietennet in een klaslokaal.

 

4 april 2014: de laatste schooldag voor de paasvakantie.

Er is ook iemand van het school comitee aanwezig. Er worden verschillende toespraken gehouden en Raphael spreekt de kinderen toe en ook tegen mij houdt hij een bijzondere toespraak.
De kinderen laten zien wat ze allemaal geleerd hebben: o.a.  tellen, het alfabet,  de maanden, dansen en zingen enz.
Ook hebben de kinderen een prachtig lied speciaal voor mij gezongen: “you are far away but we don’t forget you”.
De kinderen krijgen maispap en ook wij krijgen van de lekkere, voedzame maispap. Hoewel dit een kleuterschool is, komen hier ook oudere kinderen die voor het eerst naar school gaan. Kinderen van verschillende achtergronden zijn allemaal welkom. Omdat de metselaars intussen met het metselen van de bankjes bezig zijn, zitten de kinderen tijdelijk buiten in de schaduw onder een boom.

4 april 2014:
Alfred en Raphael discussiëren in het lerarenkantoortje. De muren en vloer zijn intussen klaar!

 

4 april:
Intussen is er ook een begin van de nieuwe keuken!

 

Intussen worden er  weer nieuwe stenen  gebracht.

 

Terug in Mangochi gaan we weer cement kopen voor de toekomstige keuken. Op 15 april ben ik voor het laatst in het dorp. Intussen is het lerarenkantoor ingericht met een eenvoudige boekenkast die de plaatselijke timmerman heeft gemaakt.  De kinderen kunnen nu op de schoolbankjes zitten. We hebben intussen alvast goede pannen gekocht voor de nieuwe oven in de keuken. Ook de tafels zijn klaar. En de muren van de keuken zijn klaar. De dakplaten voor de keuken  worden intussen bewaard in een van de klasloken.

 

De muren van de keuken zijn klaar.

 

 

 

De keuken zoals hij er op 15 april uitziet als ik het dorp Makunganya village verlaat. Op de voorgrond staat een eenvoudig toiletgebouwtje.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Als ik op 22 april Malawi verlaat laat ik geld achter om mais, soja, suiker en zout te kunnen kopen. Raphael koopt nu alvast mais in voor een heel jaar. De mais wordt nu geoogst en is nu goedkoop. Hij bewaart alles in een container op zijn erf.
Verder gaat hij nog boeken, pennen, schriften en posters kopen.
En ook laat ik geld achter voor een oven die Ronald in de nieuwe keuken gaat maken.

Als ik weer thuis ben gaat verder opbouwen van de school door. Raphael houdt  me op de hoogte via whatsapp en/of mail.
We discussiëren o.a. over de volgende stap en over de lessen die de kinderen krijgen enz.
Als de keuken klaar is,  is onze wens om de toiletten te verbeteren.

VERVOLG: Zie onder het volgende kopje: schoolproject 2014 vervolg, vanaf juni 2014